Californië - Big Island Hawaii - Oahu Hawaii - Palau - Yap - Guam - rondom Brisbane - Sydney/Melbourne - Thailand
De ochtend brengen de meiden nog zwemmend door en dan verlaten we Palau en onze fijne accommodatie daar. Vanuit de lucht hebben we nog een mooi laatste zicht op Palau en drie kwartiertjes later alweer een heel mooie eerste indruk van Yap. Bij aankomst op het pietepeuterige vliegveld krijgen we een bloemenkrans van jongemannen in lokale dracht. Er komt ook een pallet pakjes het vliegtuig uit, maar zo even snel te zien zit ons pakketje er niet tussen.
Zo'n klein eindje en toch alweer een wereld van verschil. De mensen zien er anders uit, de sfeer is ook anders en onze accommodatie ook. Josje blijft onveranderd populair. In het Manta Ray Bay hotel hebben we een mooie grote kamer, gedecoreerd met als thema "Zeepaardje". Het hotel is helemaal ingesteld op duikers en er is dus b.v. geen zwembad. Er ligt een mooi houten schip voor de deur dat dienst doet als bar en restaurant. Na een welkomstcocktail eten we 's avonds "Catch of the Day", Wahoo, een heel erg lekkere lokale vis.
Er wordt gedoken vandaag. Ferry moet er vroeg voor op, maar dan heb je ook wat. OK, op de Malediven had hij al met manta's gedoken, maar dit is andere koek. Ferry doet twee manta duiken en de manta's zijn niet te tellen. Mirjam doet 's middags een rifduik met allerlei kleinere interessante dingen, zoals naaktslakken, kreeftjes en koraalduivels.
De meiden vermaken zich in een nabijgelegen speeltuintje, met winkeltje spelen en met videofilms. Mirjam doet boodschappen. Grappig dat ze hier b.v. geen melk of babyvoer verkopen, maar b.v. weer wel kuipjes margarine. In Palau hadden ze al een soort gevlochten brood dat naar oliebollen smaakte en hier hebben ze echt kleine, stevige oliebollen.
Kauwden in Palau de meeste mannen al continu "BeetleNut", hier in Yap doet iedereen dat. Dus elke keer dat je vriendelijk toegelachen wordt krijg je uitzicht op een oranje tong en rode tanden....
We zijn een maand onderweg vandaag. En er zijn slechtere plekken op de wereld om te zitten! Om bij de manta duikplekken te komen gaan we met de boot door het German Channel; een uitgegraven smalle en ondiepe doorgang met mangrove langs weerszijden. Alleen dat al, zo mooi.
Mirjam maakt vandaag samen met Alex een manta duik en ja, behalve allerlei leuk klein spul en een slapende haai, ziet ze een stuk of zeven manta's. Het is duidelijk het paarseizoen: ze dansen, flirten en nemen elkaar de maat. Geweldig om te zien. Meteen de eerste manta die dichtbij komt wrijft al zowat haar bril schoon en later is er nog eentje die, daar is ook Alex van overtuigd, Mirjam voor een aantrekkelijk manta vrouwtje aanziet....
We doen nog wat boodschappen. Pas vandaag komt het kerstspul in de winkel. Da's weer het andere uiterste. Emmy kijkt wat verbaasd naar de lokale vrouwen die topless, maar wel met een wikkelrok tot over de knie, boodschappen doen.
's Middags doet Ferry nog een duikje en het theorie-gedeelte van de Manta Specialty. Mag ie morgen kijken of ie mannetjes en vrouwtjes uit elkaar kan houden.....
Ferry maakt twee manta duiken met wisselend zicht, maar verder weer erg geslaagd.
De was in het hotel laten doen is echt peperduur, maar er zijn overal wasserettes. Mirjam loopt naar er naar eentje wat verder weg, want de wasserette naast het hotel is dicht. Er zijn grote machines en de was is dan ook echt zo gedaan, maar van het heen en weer lopen en van de hitte in de wasserette smelt ze bijna weg. Tussendoor neemt ze een kijkje in het plaatselijke "warenhuis", waar ze echt van alles hebben. Bijvoorbeeld een luchtige buikdrager waar we in Nederland vergeefs naar hebben gezocht. Eén artikel bezorgt haar de slappe lach. Ze hebben er een aardige voorraad warmwaterkruiken! Daarna tijd voor een frisse duik. Mirjam, Emmy en Rebecca zwemmen even voor de deur van het hotel. Troebel water, veel golven en met dat lauwe water fris je er ook niet echt van op, maar toch wel even lekker.
En dan gaan we op een kort uitstapje naar een Yaps dorpje. We lopen er vanaf de grote weg naartoe over een typisch stenen pad. Da's ook wel een warm en glibberig wandelingetje. Een Yapse draagt Rebecca een heel stuk. De stenen paden zijn op zich honderden jaren oud, maar tijdens de Japanse bezetting zijn de stenen gebruikt om bunkers van te bouwen. Na de Tweede Wereldoorlog zijn de paden door de dorpelingen opnieuw aangelegd.
In het dorp krijgen we kokosmelk en daarna kijken we naar een tradionele stokkendans. Rondom het mannenhuis in het dorpscentrum ligt het stenen geld. De dorpsbewonders demonsteren ook nog hoe ze van alles van bladeren vlechten en wie wil kan 'beetlenut' proeven. Behalve het effect van een oranje mond schijnt het ook een licht geestverruimend effect te hebben, maar we vinden het gewoon niet lekker.
Ferry is happy en Mirjam toch wel stikjaloers. Ferry gaat 's ochtends met Jan duiken op het zuidelijke buitenrif en komt op de eerste duik al van alles en ook een paar white-tip rifhaaien tegen. De tweede duik is een schot in de roos: bij Big Bend komen ze een school van 20 grijze rifhaaien tegen. Echt heel gaaf! Mirjam maakt ook wel een leuk duikje hoor, ook met Jan, weer bij Macro. Ze ziet er nu ook 'pipefish', verwant aan de zeepaardjes.
Een rustig dagje. Nou ja, het weekend is voorbij, dus de verbouwing van het hotel is weer in volle gang en ook de muziek de hele dag is niet echt rustgevend. 's Avonds is er afwisselend live muziek en een discodreuntje op de boot, ook niet helemaal wat je je bij Yap voorstelt.
Ferry probeert z'n haar te laten knippen, maar de kapster is en blijft afwezig. Dan neemt hij de meiden mee naar een strandje, Bechyal. Het water is er te ondiep om te zwemmen, maar ze hebben het naar hun zin met schelpen en krabben zoeken. Verder is het een cultureel centrum, dus er is van alles aan tradionele gebouwen te zien. Mirjam doet met Josje in de rugdrager boodschappen. Zoals altijd trekt Josje veel bekijks.
Aan het einde van de dag maakt Ferry een speciale duik. Er is een plek in de buurt waar je goed Mandarin Fish kunt zien.
Hebben we bij Emmy en Rebecca zo goed nagedacht en een naam gekozen die internationaal ook goed mee kan, bij Josje zijn we dat dus even vergeten. Al wekenlang breekt iedereen zijn tong over haar naam.
's Ochtends duikt Mirjam bij Yap Corner, een mooie duik met prima zicht en heel veel te zien. 's Middags maakt Ferry twee duiken. De dames verzorgen intussen de was en doen nog wat laatste boodschapjes voor de Kerst.
Kerst op Yap brengt ons dus geen kerstcadeautjes, want zonder pakketje komen we hier niet verder dan een plastic buisje met rood-groene smarties. We ontbijten en dineren op de boot. Het diner is in buffetvorm en erg lekker, maar weinig kersterig. Een beetje kale kerst, vinden zelfs wij. 's Avonds doen we wel gezellig een spelletje.
We trekken er vandaag op uit met z'n vijven. Beetje zwemmen en snorkelen. We hebben een bootje voor onszelf en Alex vaart ons naar Mi'l Channel en vindt dat we eerst maar even moeten kijken of er manta's zijn. Emmy, Rebecca en Ferry liggen net in het water en zien er meteen 4! En een haai! Josje slaapt dan in Mirjam's armen, dus Mirjam blijft nog even op de boot. Maar later, en met een beetje meer geduld, ziet zij 6 manta's en nog weer later zien Emmy en Ferry er 7! Nou ja, daarvoor zijn we dus op Yap.
Josje is (van het tripje?) aardig opgeknapt en is vandaag goed te genieten. Aan het einde van de dag doet Mirjam nog de Mandarin Fish duik, maar met nog 10 andere duikers is dat toch een stuk minder leuk dan zoals Ferry de duik gedaan heeft. Het blijven wel prachtige, speciale visjes.
Er is een containerschip aangekomen en nu is er opeens wel melk in de supermarkt, maar dat is echt neus dicht en naar binnen gieten, zo vies.
Ferry gaat weer voor twee duiken met de boot weg. De dames vermaken/vervelen zich in het hotel. Wanneer Ferry terug is wandelen we over een stenen pad. Leuk om te zien dat dat gewoon ook een straat is met aan weerszijden woningen. Een woonhuis is hier vaak niet veel meer dan een dak van palmbladeren of golfplaat en eventueel vier muren van golfplaat. Het is echt niet arm, maar het klimaat maakt meer overbodig. Ze hebben hier ook wel veel honden rondlopen, maar het valt op dat ze nooit blaffen of grommen.
We eten in het Traders Ridge Resort, een mooi koloniaal geheel dat er erg sjiek uitziet, maar dat qua prijsstelling reuze meevalt.
's Ochtends doet Mirjam een manta duik met wisselend zicht. Behalve manta's ziet ze ook grijze rifhaaien en whitetips en ook nog een schildpad. Een mooie duik en het is toch wel heel fijn dat het allemaal zo geregeld kan worden dat ze telkens voor één duikje wegkan. 's Middags duikt Ferry op Macro. De rest van de familie gaat ook mee zodat Emmy en Rebecca ook nog even het water in kunnen. Het snorkelen is niet zo'n succes, maar de meiden vermaken zich toch wel.
Er wordt niet gedoken vandaag. We huren een auto en wanneer de was gedaan is trekken we erop uit. Op het vroegere Japanse vliegveld is niet veel meer te zien, maar het is wel een leuk ritje. De wegen zijn hier aanzienlijk beter dan in Palau. Zowieso hebben we de indruk dat het geld hier beter besteed wordt en dat de mensen meer hun best doen hun leefomgeving schoon en netjes te houden. Langs de weg is overal nieuwe aanplant. En de huizen mogen er naar onze maatstaven niet al te florissant uitzien, de mensen hebben het goed. In elk district minstens één school, sportfaciliteiten, water, electra, tv, voldoende werk en vaak wel twee auto's voor de deur.
's Middags laten we de meiden los op Wanyan (Sea Breeze) Beach. Heerlijk ondiep, warm water, ook heel geschikt voor Josje.
Mirjam maakt vandaag haar 40e duik, met John bij Fanif Wall. Een fijne, ontspannen duik met goed zicht, veel vis, een paar haaien en een grote manta. Eerder al duikt Ferry bij Sakura Terrace met uitstekend zicht, maar weinig spectaculairs.
Opvallend weinig vogels hier. Wel heel veel (mangrove) krabben, waarvan de kleintjes helderrood zijn. Vooral langs het German Channel kun je er veel zien, sommige met enorme scharen.
Nu we geen tv en geen krant hebben en maar beperkt internet toegang weten we echt niet wat er in de rest van de wereld gebeurt. Hopelijk is het nieuws allemaal niet al te schokkend.
We hebben voor de meiden manta t-shirts gekocht die ze zelf kunnen kleuren en, als het goed is, nadat ze gewassen zijn weer en opnieuw en nog een keer.
We eten op ons balkon. Met die boot voor de deur hebben we toch wel erg weinig privacy, maar we eten er geen hap minder om.
Ferry doet vandaag z'n laatste twee duiken en komt weer haaien, manta's en ander moois tegen. 's Middags zwemmen Rebecca en Emmy nog even voor de deur van de duikshop.
De hele dag is het een drukte van belang op de boot die voor oudejaarsavond helemaal versierd word met palmbladeren en balonnen. 's Avonds is er een bandje en een leuke opkomst. We proberen het een beetje mee te maken, maar telkens als we een Josje check doen ligt ze te huilen, dus om 22:30 geven we het op. De meiden hebben nog de meeste lol bij de 'oppas service'. Rebecca houdt het daar tot 23:00 vol en Emmy zien we pas om 01:00 verschijnen.
Van onze met afstand duurste accommodatie hadden we ons iets meer voorgesteld. We zitten hier ook iets te lang, achteraf gezien. Maar dat het duiken zo goed als a la carte voor ons geregeld kon worden hadden we niet verwacht en dat is natuurlijk geweldig. En we hebben waanzinnig veel moois gezien!
