Californië - Big Island Hawaii - Oahu Hawaii - Palau - Yap - Guam - rondom Brisbane - Sydney/Melbourne - Thailand
De vlucht naar Kuala Lumpur verloopt prima, want we hebben drie goed slapende kids. Elke vlucht is weer anders: wat er wel en niet met Josje mag en wat er met de maxi taxi moet. Deze keer verdwijnt ie in een speciaal luik onder de cabine vloer.... Het vliegtuig ziet er een beetje gezellig uit, komt doordat de stoelen allemaal verschillend van kleur zijn. Vlak voor we landen heeft nog een korte mededeling: "drugs vervoeren is een misdaad en daar volgt verplicht de doodstraf op". Doodleuk na de weerberichten op onze nuchtere maag....
Op het vliegveld van Kuala Lumpur moeten we weer vier en een half uur wachten op onze vlucht naar Bangkok. Weer een lange wacht en het is er koud. Iets vertraagd gaan we op weg naar Bangkok. Het vliegveld daar was in onze herinnering veel rommeliger en viezer en valt dus alles mee.
Na zo'n lange reis is het heerlijk aankomen in Chateau de Bangkok. De naam zegt het al een beetje: kasteelweekend materiaal. Sfeervol, ruim appartement met twee luxe badkamers met tweepersoonsbaden, twee toiletten, inloopkasten, een houten vloer, zithoek, eethoek en aparte keuken.
Budgettair gezien is dit een goed einde van onze reis. Zelfs de winkel en het restaurant van Chateau de Bangkok zijn naar Euro maatstaven spotgoedkoop. We rusten een beetje uit en gaan vroeg naar bed. Josje valt tijdens het eten - roomservice - in de maxi cosi al in slaap.
Het is gelukkig helemaal niet zo vies heet als we gevreesd hadden. Ons proefje Thailand begint vandaag met een voorproefje Bangkok. We nemen de skyrail en de boot retour naar het Royal Barge Museum. Vanaf het water zien we al het een en ander aan andere bezienswaardigheden, o.a. Wat Arun (Temple of Dawn) en het Grand Palace.
De Thai zijn helemaal niet zo beleefd vinden wij. Ze dringen voor bij de skyrail en wachten niet totdat iedereen is uitgestapt. Op rolstoelen of buggy's zijn ze helemaal niet ingesteld. De stoepen zijn heel hoog en bij de skyrail stations zijn er vaak alleen maar (veel!) trappen.
We eten in twee etappes. Eerst aan het einde van de middag bij een soort food court, geen stalletjes langs de weg, maar wel hetzelfde principe. Na het zwemmen bestellen we nog een beetje roomservice.
OK, vandaag biedt Bangkok wel wat we verwacht hadden: het is vies heet en ongelooflijk druk. Na Emmy's schoolwerk nemen we de taxi naar het Grand Palace complex. Fout!! We doen er anderhalf uur over om er te komen. Het is er te druk, te heet, maar natuurlijk wel erg mooi. We blijken ondanks onze speciale kledingkeuze toch niet decent genoeg gekleed en moeten een sarong en een lange broek lenen. Binnen komen we talloze Westerse mensen met sandalen en zelfs korte broeken tegen, maar ja.
Daarna geven we het gewoon maar op. We willen de boot naar de skyrail nemen, maar onze boot van gisteren stopt hier niet. De boten die dat wel doen, doen dat infrequent en zitten stampensvol, dus charteren we onze eigen longtail voor het astronomische bedrag van 300 Baht (wel meer dan 6 Euro). In de skyrail is het weer rustig. Chateau de Bangkok is na zo'n dag wel echt een oase en van wat eten en een frisse douche/duik kikkeren we weer helemaal op.
Het was ons op straat al opgevallen dat de stalletjes met eten in de loop van de middag verdwijnen. En ook ons food court van gisteren blijkt voor het avondeten vandaag niks meer op te leveren. Blijkbaar luncht de Thai op straat maar dineert hij thuis.
Het uitchecken er de rest van de reis naar Phuket verloopt gladjes. We hebben ons laatste deel van de reis een beetje luxe ingericht en ja, Pearl Village is niet een beetje luxe! De kamer is ruim en handig, maar het zwembad slaat alles: enorm! We gaan er dus meteen inliggen en een beetje bijkleuren. 's Avonds eten we in het Thaise restaurant bij het hotel.
Het valt ons hier in Thailand op hoeveel vrouwen er werken, in alle beroepen, dus b.v. ook als chauffeur. Het is fijn dat ons hotel ondanks alle luxe voor de westerse - lees hier m.n. Duitse - toerist ook heel milieubewust bezig is.
We zitten in Phuket omdat we volgens onze informatie gisteren te laat aangekomen zouden zijn voor de boot naar Phi Phi. Toen hebben we besloten hier dan twee nachten te blijven, zodat we vandaag nog iets leuks konden doen. Net als de Penguin Parfade houden we het een verrassing voor de meiden. Ze moeten er vroeg voor op, maar het is het waard. We zien jonge olifanten, rijden een stukje door de jungle op de rug van een olifant, zien een baviaan kokosnoten plukken en maken een ritje in een door een buffel voortgetrokken kar. Ook de organisatie die deze safari organiseert is gelukkig erg met natuurbehoud, recycling e.d. bezig.
De omgeving van Phuket heeft veel weg van Palau, maar dan wat netter, met veel betere wegen en wat vriendelijker ogend door de schuine daken. En dat we nu juist hier in Thailand van de muggen en vliegen verlost zouden zijn hadden we niet verwacht.
's Ochtends doen we het ontbijtbuffet, daarna zwemmen de meiden nog even terwijl Ferry inpakt. We worden opgehaald voor de boot naar Phi Phi en de chauffeur zet ons voor de lunch nog even af bij een leuk restaurant aan het water. De boottocht gaat prima, al is de boot wel in Thaise staat van onderhoud en hygiëne. De aankomst is rommelig, Phi Phi heel druk (positief gezegd: levendig).
We hebben een mooie houten bungalow met een aparte slaapkamer en uitzicht op zee. De badkamer is erg klein en geen douchegordijn (nou ja, veel water komt er toch niet uit de kraan), maar verder is het allemaal prima. Een beetje onveilig gevoel wel zo aan het publieke strand, na de security guards van Pearl Village en het Chateau de Bangkok waar je onmogelijk ongezien binnen kon komen.
We settelen en dineren met roomservice, omdat we door de muggen van onze tafel aan het strand verjaagd worden.
Er is hier een grote verscheidenheid aan veel toeristen, zowel qua besteedbaar budget, herkomst (veel Scandinaviërs, ook "Oostblok", Zwitserland, noem maar op) als leeftijd.
Het ontbijt is hier weer inbegrepen en blijkt een best wel uitgebreid buffet te zijn. Dat is met recht een lekker luxe einde van onze reis. We maken na het ontbijt een wandelingetje door het dorp en over het strand. Josje valt lekker in de rugdrager in slaap. Het is wel erg hoeveel viezigheid we onderweg ook tegenkomen. Verder liggen we lang in het zwembad. Het zwembad is heel mooi. Het ligt wat hoger en heeft uitzicht op zee. Eromheen is het wel krap.
Aan het einde van de dag gaan Emmy en Mirjam hun haar laten vlechten en dat is een hele ervaring. Bij de salon waar ze het laten doen hebben de dames even niks te doen en dus gaan ze alle negen (!) aan het vlechten.
We dineren met een matige seafood schotel, de meiden eten helemaal niet.
Vandaag gaat Ferry duiken. Josje blijkt geen Thaise pap te lusten, maar slaapt hier weer een heel stuk beter. Diner is weer roomservice, omdat Josje ligt te slapen.
Vandaag gaan we een rondje Phi Phi varen. De boot verkeert in typisch Thaise staat, een beetje Spartaans. Gelukkig niet zo vol als sommige toeristenboten (uit Phuket/Krabi?) die we tegenkomen onderweg. Dat heeft wel wat van Vietnamese bootvluchtelingen, zo vol. We hebben een gevarieerd publiek op de boot, van alles wat. Wat we zien is wel heel mooi en het snorkelen is ook heel aardig. Maar wat is het hier vreselijk toeristisch, vooral Maya (The) Beach.
Een laatste dagje, rustig aan, lekker in het zwembad, verder niet zoveel.
Terwijl we inpakken gaan de oudste meiden met Marjo, een Nederlandse, boodschapjes doen. Ze vertellen hele vrehalen over onze reis. We checken uit en gaan nog één keer zemmen met Zwitserse Jo-Anna van negen maanden. Het is heet en Josje ligt tijdens haar slaapje onder de parasol als een sproeier te transpireren.
Voor onze overtocht naar Phuket hebben we een betere, snellere boot dan op de heenreis. Er is ook wat te drinken en er zijn koekjes en alweer Nederlanders voor onze meiden om mee aan te pappen. De vlucht naar Kuala Lumpur is maar kort. Toch blijkt onze stelling weer dat langere vluchten beter voor de kids zijn. Ze maken er alledrie een potje van. En de maaltijd die Malaysia Airlines ons serveert is domweg niet te eten. In Kuala Lumpur nemen we daarom nog een stuk pizza en trekken onze lange broeken en sokken (!) aan.
Een lange vlucht van veertien en een half uur, inclusief ommetje Irak en met forse turbulentie bij India, brengt ons weer naar Nederland. De kids slapen elk wel acht uur, Ferry en Mirjam zijn niet zo gelukkig. We zitten niet bij elkaar omdat onze gereserveerde (basinet) plaatsen niet zo bevestigd bleken te zijn. Mirjam zit naast de voormalige burgemeester van Kuala Lumpur, die haar uitgebreid over de geschiedenis en vakantiemogelijkheden van Maleisië vertelt.
Op Schiphol blijken opa Jan, oma Inge en oma Kitty de verleiding gelukkig niet te hebben weerstaan en zo bereiden ze ons eeen warme (letterlijk, want Inge heeft aan sjaals gedacht) ontvangst.